نوعی کک که از کک سازی تاخیری روغن باقیمانده به دست می آید.ذات یک فرم کربن نیمه گرافیتی است.سیاه رنگ و متخلخل و به صورت دانه های انباشته است و ذوب نمی شود.ترکیب عنصری عمدتاً کربن است، گاهی اوقات حاوی مقدار کمی هیدروژن، نیتروژن، گوگرد، اکسیژن و برخی عناصر فلزی و گاهی با رطوبت است.به طور گسترده در متالورژی، صنایع شیمیایی و سایر صنایع به عنوان الکترود یا مواد خام برای تولید محصولات شیمیایی استفاده می شود.

مورفولوژی کک نفتی با فرآیند، شرایط عملیاتی و ماهیت خوراک متفاوت است.کک نفتی تولید شده از کارگاه کک پترولیوم کک سبز نامیده می شود که حاوی برخی مواد فرار از ترکیبات هیدروکربنی غیر کربنی است.کک سبز را می توان به عنوان کک نفتی درجه سوخت استفاده کرد.الکترودهای مورد استفاده در فولادسازی باید در دمای بالا کلسینه شوند تا کربن شدن کامل شود و مواد فرار به حداقل برسد.

شکل ظاهری کک تولید شده در اکثر کارگاه های کک نفتی بلوک جامد متخلخل و نامنظم سیاه قهوه ای است.به این نوع کک کک اسفنجی نیز می گویند.نوع دوم کک نفتی با کیفیت بهتر کک سوزنی نام دارد که به دلیل مقاومت الکتریکی کمتر و ضریب انبساط حرارتی کمتر برای الکترودها مناسب است.سومین نوع کک نفتی سخت کک شات نامیده می شود.این کک به شکل یک پرتابه است، سطح کمی دارد و به راحتی کک نمی شود، بنابراین استفاده زیادی از آن نمی شود.

کک نفتی نفت سنگین یا نفت سنگین دیگر را پس از تقطیر نفت خام به عنوان ماده خام می گیرد و از لوله کوره کوره گرمایش 500 ± 1 ℃ با سرعت جریان بالا عبور می کند، به طوری که واکنش های ترک خوردگی و تراکم در برج کک انجام می شود. و سپس کک برای مدت معینی خنک می شود.کک کردن و کک زدایی تولید کک نفتی می کند.