در این فرآیند، ناخالصی هایی مانند گوگرد، گاز (نیتروژن، هیدروژن، اکسیژن)، خاکستر، مواد فرار و رطوبت نه تنها کاهش می یابد، بلکه خلوص آنها بهبود می یابد.به طور موثرتری از بروز منافذ نیتروژن جلوگیری می کند.در عین حال، باعث می‌شود اتم‌های کربن از آرایش بی‌نظم و بی‌نظم اولیه به آرایش لایه‌ای مرتب تغییر کنند، به طوری که بیشتر اتم‌های کربن می‌توانند به نیروی محرکه بهتری برای گرافیت‌سازی تبدیل شوند.

این فرآیند را گرافیتیزاسیون می نامند.سطح کاربورایزر بدون گرافیتی شدن در دمای بالا با یک لایه نازک از خاکستر چسبناک پوشانده شده است، به طوری که پدیده انحلال مستقیم در آهن مذاب اساسا وجود ندارد و کربن تنها با گذشت زمان می تواند به تدریج در آهن مذاب پخش و حل شود.زمان انحلال ریکاربورایزر افزایش یافته و جذب مجدد کاربورایزر کاهش می یابد.

فقط کربورایزر گرافیتی شده می تواند اتم های کربن را به سرعت در آهن مذاب حل کند و زمانی که آهن مذاب جامد می شود، بر روی هسته هسته ای تولید شده توسط تلقیح تحت اثر نیروی محرکه هسته ای قوی جذب می شود و به گرافیت تبدیل می شود.اگر کربورایزر انتخاب شده تحت عملیات گرافیتی شدن در دمای بالا قرار نگرفته باشد، توانایی حرکت گرافیتی شدن اتم های کربن به شدت کاهش می یابد و توانایی گرافیتی شدن تضعیف می شود.

حتی اگر بتوان به همان مقدار کربن دست یافت، کیفیت محصول کاملاً متفاوت است.
انواع مختلفی از ریکربورایزرها وجود دارد و مواد زیادی وجود دارد که می توان از آنها به عنوان کربن مجدد چدن استفاده کرد.روند تولید ریکاربورایزرها نیز متفاوت است، کیفیت بسیار متفاوت است و تفاوت قیمت نیز بسیار زیاد است.هندسه محصول ریخته گری و الزامات کیفی، انتخاب صحیح recarburizer.