نحوه انتخاب ریکاربورایزر فولادسازی با کیفیت بالا

در فرآیند ذوب، به دلیل بچینگ یا شارژ نامناسب و کربن زدایی بیش از حد، گاهی اوقات محتوای کربن موجود در فولاد یا آهن نیازهای مورد انتظار را برآورده نمی کند.در این زمان، کربن باید به فولاد یا آهن مذاب اضافه شود.مواد اصلی که معمولاً برای کربونیزاسیون استفاده می شود عبارتند از پودر آنتراسیت، آهن خام کربنیزه، پودر الکترود، پودر کک نفتی، کک پیچ، پودر زغال سنگ و پودر کک.الزامات کربوریزرها این است که هر چه میزان کربن ثابت بیشتر باشد، بهتر است و هر چه میزان ناخالصی های مضر مانند خاکستر، مواد فرار و گوگرد کمتر باشد، بهتر است تا فولاد را آلوده نکند.

ذوب قطعات ریخته گری پس از کلسینه کردن در دمای بالا کک نفتی با ناخالصی های کمی که مهمترین حلقه در فرآیند کربن دهی مجدد است، از کربوریزرهای با کیفیت بالا استفاده می کند.کیفیت کاربورایزر کیفیت آهن مذاب را تعیین می‌کند و همچنین تعیین می‌کند که آیا می‌توان اثر گرافیتیزاسیون خوبی به دست آورد یا خیر.به طور خلاصه، کاهش انقباض آهن مذاب و کربوریزرها نقش اساسی دارند.

هنگامی که کل قراضه فولاد در یک کوره الکتریکی ذوب می شود، کربورایزر گرافیتی ترجیح داده می شود.پس از عملیات گرافیتی شدن در دمای بالا، اتم‌های کربن می‌توانند از آرایش نامرتب اولیه به آرایش پوسته‌ای تغییر کنند و گرافیت پولکی می‌تواند گرافیت مانند شود.بهترین هسته از هسته، به منظور تسهیل ترویج گرافیت.بنابراین، ما باید یک recarburizer را انتخاب کنیم که تحت گرافیتیزه شدن در دمای بالا قرار گرفته باشد.به دلیل عملیات گرافیتی شدن در دمای بالا، محتوای گوگرد با خروج گاز SO2 کاهش می یابد.بنابراین، کربوریزرهای با کیفیت بالا حاوی محتوای گوگرد بسیار کم هستند، w(s) به طور کلی کمتر از 0.05٪ است و w(s) بهتر حتی کمتر از 0.03٪ است.در عین حال، این نیز یک شاخص غیرمستقیم برای قضاوت در مورد اینکه آیا تحت عملیات گرافیتی شدن در دمای بالا قرار گرفته است یا خیر و اینکه آیا گرافیتی شدن خوب است یا خیر است.اگر کربورایزر انتخابی تحت عملیات گرافیتی شدن در دمای بالا قرار نگرفته باشد، توانایی هسته‌زایی گرافیت به شدت کاهش می‌یابد و توانایی گرافیتی شدن ضعیف می‌شود.حتی اگر بتوان به همان مقدار کربن دست یافت، نتایج کاملاً متفاوت است.
به اصطلاح ریکاربورایزر برای افزایش موثر کربن در آهن مذاب پس از افزودن است، بنابراین محتوای کربن ثابت ریکاربورایزر نباید خیلی کم باشد، در غیر این صورت برای دستیابی به محتوای کربن خاص، باید کربن نسبتاً بالایی اضافه کرد. محتوا.نمونه های بیشتر از ریکاربورایزر بدون شک باعث افزایش سایر عناصر نامطلوب در کاربورایزر می شود، به طوری که آهن مذاب نمی تواند مزایای بهتری کسب کند.
عناصر کم گوگرد، نیتروژن و هیدروژن کلید جلوگیری از منافذ نیتروژن در ریخته گری هستند، بنابراین هر چه میزان نیتروژن در کربورایزر کمتر باشد، بهتر است.سایر شاخص های کربوریزر مانند رطوبت، خاکستر و مواد فرار، هر چه مقدار کربن ثابت کمتر باشد، مقدار کربن ثابت بیشتر است، بنابراین هر چه مقدار کربن ثابت بیشتر باشد، محتوای این اجزای مضر نباید باشد. بالا
با توجه به روش‌های مختلف ذوب، انواع کوره‌ها و اندازه‌های کوره‌های ذوب، انتخاب اندازه ذرات مناسب ریکاربورایزر نیز بسیار مهم است که می‌تواند به طور موثری سرعت جذب و سرعت جذب آهن مذاب را به ریکاربورایزر بهبود بخشد و از مشکل اندازه ذرات بیش از حد کوچکناشی از فرسودگی اکسیداتیو کربوریزرها.

اندازه ذرات آن ترجیحاً این است: کوره 100 کیلوگرم کمتر از 10 میلی متر، کوره 500 کیلوگرم کمتر از 15 میلی متر، کوره 1.5 تن کمتر از 20 میلی متر، کوره 20 تن کمتر از 30 میلی متر.در ذوب مبدل، زمانی که از فولاد پرکربن استفاده می شود، از یک کربوریزر با ناخالصی کم استفاده می شود.الزامات مورد نیاز برای کربوریزرها برای فولادسازی مبدل بالا شامل کربن ثابت بالا، خاکستر کم، فرار و گوگرد، فسفر، نیتروژن و سایر ناخالصی ها، اندازه ذرات خشک، تمیز و متوسط ​​است.کربن ثابت آن ≥ 96٪، مواد فرار ≤ 1.0٪، S ≤ 0.5٪، رطوبت ≤ 0.5٪، اندازه ذرات 1-5 میلی متر.اگر اندازه ذرات خیلی ریز باشد به راحتی می سوزد و اگر خیلی درشت باشد روی سطح فولاد مذاب شناور می شود و به راحتی توسط فولاد مذاب جذب نمی شود.برای کوره های القایی، اندازه ذرات 0.2-6 میلی متر است که ذرات فولاد و سایر ذرات طلای سیاه 1.4-9.5 میلی متر است، فولاد کربن بالا به نیتروژن کم نیاز دارد و اندازه ذرات 0.5-5 میلی متر و غیره است. نیازهای خاص بر اساس نوع کوره خاص برای ذوب قطعه کار انواع و سایر جزئیات قضاوت و انتخاب خاص.